08-08-2022, Saat: 17:30
Arkadaşlar,bu başlığı biraz dertleşme,biraz hissettiklerimi anlatmak için açtım..
Tam 1 sene once herpesle tanıştım.
İlk 6 ay hastalık üzerimde bu kadar psikolojik bir sıkışmışlık etkisi bırakmamıştı ,çünkü doktorum “uçuk bu gecer 1-2 haftaya” deyip gondermişti beni ama okudukça,bilinçlendikçe,bu virusün bir ömür bizde kaldığını öğrendikce tabi mental olarak cok zorladı beni,haala da zorluyor.
Konuyu toparlamakta zorlanıyorum,uzun olursa kusura bakmayın
Bu uçuğu kendime sıkıntı yaptıkca,kendimi daha da soyutladım ister istemez insanlardan tabiki.
Psikoterapiye de gittim ama pek bi faydasını goremedim.
Burda problem psikologda değil tabiki,benim bu konuyu çok düşünmemde..
Arkadaslar,benim 1 senede toplam 4-5 kere atagım oldu,ilki hariç diğerlerinde hiç agrım sızım olmadı.Şimdi doktorum beni baskılayıcı tedaviye baslattı 6 aylık.Tedaviye baslayalı 1 ay oldu,sorunsuz 0 lezyon gidiyo baskılama tedavisinden dolayı.Bu ilacı ömür boyu kullanmayacagız ama.
Birde kondom kullanın deniyo ama,benim lezyonlarım zaten kondomun kapattıgı bolgede degil coğu erkek gibi.
Yani ömür boyu valtrex kullanamayacagımız gibi,kondomun da koruyuculugu kişinin lezyonunun cıktıgı yerle alakalı.
O yuzden korunma yontemleri bence aldatıcı,kaldıki ben bu herpese korunurken yakalandım.
Yani korunurken bulas cok düşük falan da demeyelim
Ama benim sorunum lezyon falan değil!
Bana agrı yapmıyo sızı yapmıyo.
Baskılamadan sonra,yine ilk sene gibi 2-3 ayda 1 mi cıkar ,daha seyrek mi cıkar,daha yoğun mu cıkar inanın umrumda değil.
Benim sorunum bulaştırıcılık kısmı!
Birkaç foruma baktım,yurtiçi/yurtdışı.
Yurtiçinden ztn bu konunun konusulduğu platformlar cok az.
Ve ülkemizde gördüğüm “yeni ilişki oncesi itiraf” ornekleri de,hep bi hanımların acıklaması sonucu erkek arkadasları kabul etmiş,
Ya da uzun süreli bir flört,nişanlılık donemi sonrası,erkekler itiraf etmiş kız arkadaslarına(o zamana kadar hiç cinsel birliktelik olmadan)
Ama buradaki detay,zaten o uzun sürede karşı tarafla duygusal bağ güçlenmiş,aşk başlamış.Demek istediğim,reddedilmen zor o durumda.
Daha dogrusu,3-4 görüşme sonrası itiraf ettim diyelim,karşı taraf beni zaten %100 tanımıyor olacak,Haliyle benim bu “uçuk” itirafımdan sonra,terketmesi daha kolay olacak zaten ilişkinin başındayken.
Diceksinizki,sende biraz daha gec itiraf et.
Arkadaslar,bazı seyleri geç itiraf edemezsinki.
İşin doğası sana o konuşmayı yapmak zorunda bıraktırır.
Kaldıki,ne kadar erken o kadar iyi bence bu konunun konusulması.
Reddedileceksemde en başından reddedileyim.
Öbür türlü ben de daha cok üzülürüm cünkü.
İtiraf edebilir miyim peki?
Bana edemicekmişim gibi geliyo.
Peki saklayarak biriyle ilişkiye girer miyim?Asla!
Kimseye bunu yapmam.
Çünkü benim düştüğüm psikolojiye,bile bile sokmam kimseyi.
Saklayana lafım yok,yanlıs anlamayın;ben yapamam diyorum.
Ee sonuç? diyeceksiniz.
Bilemiyorum.Sadece tek çare aşı gibi geliyo.
Aşı da “he deyince” cıkmayacagına göre.
Kaldıkı kac sene beklıcez aşıyı 3 sene,5 sene?
5 sene sonra aşı gelecek diyelim;ki garantisi de yok.
5 sene bu psikolojide,hic bi karsı cinsle ilişkiye girmeden,5 sene sonra şifası bulundu deseler bile bu sefer,başka psikosexual problemlerden dolayı peoblem cıkar bence.
Bu içine kapanmışlık vs…
Forumda hemen hemen her yorumu okudum,kimisi “bana eşimden gecti,ama bilseydim başka düşünürdüm” diyo.
Kimisi “bana bulastıran o partnerime cok kızgınım” diyo..
Kimisi de “takmayın kafanıza alt tarafı ucuk” diyo.
Ben bu soruyu kendime cok sordum.
Biri gelse size hsv pozitifim dese,sizde hsv nedir bilmiyosunuz hic.
Korkmaz mısınız?
Velhasıl kelam,
Biri “benim itirafımdan sonra neden korkmasınki” sorusuna cevap bulamadım.
Bide hsv cok yaygın konusuna da değinmek istiyorum.
Amerikada cok yaygın doğru,ama ülkemizde aynı yaygınlıkta değil bence arkadaslar.
Tam 1 sene once herpesle tanıştım.
İlk 6 ay hastalık üzerimde bu kadar psikolojik bir sıkışmışlık etkisi bırakmamıştı ,çünkü doktorum “uçuk bu gecer 1-2 haftaya” deyip gondermişti beni ama okudukça,bilinçlendikçe,bu virusün bir ömür bizde kaldığını öğrendikce tabi mental olarak cok zorladı beni,haala da zorluyor.
Konuyu toparlamakta zorlanıyorum,uzun olursa kusura bakmayın
Bu uçuğu kendime sıkıntı yaptıkca,kendimi daha da soyutladım ister istemez insanlardan tabiki.
Psikoterapiye de gittim ama pek bi faydasını goremedim.
Burda problem psikologda değil tabiki,benim bu konuyu çok düşünmemde..
Arkadaslar,benim 1 senede toplam 4-5 kere atagım oldu,ilki hariç diğerlerinde hiç agrım sızım olmadı.Şimdi doktorum beni baskılayıcı tedaviye baslattı 6 aylık.Tedaviye baslayalı 1 ay oldu,sorunsuz 0 lezyon gidiyo baskılama tedavisinden dolayı.Bu ilacı ömür boyu kullanmayacagız ama.
Birde kondom kullanın deniyo ama,benim lezyonlarım zaten kondomun kapattıgı bolgede degil coğu erkek gibi.
Yani ömür boyu valtrex kullanamayacagımız gibi,kondomun da koruyuculugu kişinin lezyonunun cıktıgı yerle alakalı.
O yuzden korunma yontemleri bence aldatıcı,kaldıki ben bu herpese korunurken yakalandım.
Yani korunurken bulas cok düşük falan da demeyelim
Ama benim sorunum lezyon falan değil!
Bana agrı yapmıyo sızı yapmıyo.
Baskılamadan sonra,yine ilk sene gibi 2-3 ayda 1 mi cıkar ,daha seyrek mi cıkar,daha yoğun mu cıkar inanın umrumda değil.
Benim sorunum bulaştırıcılık kısmı!
Birkaç foruma baktım,yurtiçi/yurtdışı.
Yurtiçinden ztn bu konunun konusulduğu platformlar cok az.
Ve ülkemizde gördüğüm “yeni ilişki oncesi itiraf” ornekleri de,hep bi hanımların acıklaması sonucu erkek arkadasları kabul etmiş,
Ya da uzun süreli bir flört,nişanlılık donemi sonrası,erkekler itiraf etmiş kız arkadaslarına(o zamana kadar hiç cinsel birliktelik olmadan)
Ama buradaki detay,zaten o uzun sürede karşı tarafla duygusal bağ güçlenmiş,aşk başlamış.Demek istediğim,reddedilmen zor o durumda.
Daha dogrusu,3-4 görüşme sonrası itiraf ettim diyelim,karşı taraf beni zaten %100 tanımıyor olacak,Haliyle benim bu “uçuk” itirafımdan sonra,terketmesi daha kolay olacak zaten ilişkinin başındayken.
Diceksinizki,sende biraz daha gec itiraf et.
Arkadaslar,bazı seyleri geç itiraf edemezsinki.
İşin doğası sana o konuşmayı yapmak zorunda bıraktırır.
Kaldıki,ne kadar erken o kadar iyi bence bu konunun konusulması.
Reddedileceksemde en başından reddedileyim.
Öbür türlü ben de daha cok üzülürüm cünkü.
İtiraf edebilir miyim peki?
Bana edemicekmişim gibi geliyo.
Peki saklayarak biriyle ilişkiye girer miyim?Asla!
Kimseye bunu yapmam.
Çünkü benim düştüğüm psikolojiye,bile bile sokmam kimseyi.
Saklayana lafım yok,yanlıs anlamayın;ben yapamam diyorum.
Ee sonuç? diyeceksiniz.
Bilemiyorum.Sadece tek çare aşı gibi geliyo.
Aşı da “he deyince” cıkmayacagına göre.
Kaldıkı kac sene beklıcez aşıyı 3 sene,5 sene?
5 sene sonra aşı gelecek diyelim;ki garantisi de yok.
5 sene bu psikolojide,hic bi karsı cinsle ilişkiye girmeden,5 sene sonra şifası bulundu deseler bile bu sefer,başka psikosexual problemlerden dolayı peoblem cıkar bence.
Bu içine kapanmışlık vs…
Forumda hemen hemen her yorumu okudum,kimisi “bana eşimden gecti,ama bilseydim başka düşünürdüm” diyo.
Kimisi “bana bulastıran o partnerime cok kızgınım” diyo..
Kimisi de “takmayın kafanıza alt tarafı ucuk” diyo.
Ben bu soruyu kendime cok sordum.
Biri gelse size hsv pozitifim dese,sizde hsv nedir bilmiyosunuz hic.
Korkmaz mısınız?
Velhasıl kelam,
Biri “benim itirafımdan sonra neden korkmasınki” sorusuna cevap bulamadım.
Bide hsv cok yaygın konusuna da değinmek istiyorum.
Amerikada cok yaygın doğru,ama ülkemizde aynı yaygınlıkta değil bence arkadaslar.